Niet alleen voor ons is dit een nieuwe naam: het uit Londen afkomstige duo bestaat uitgitarist Rodin Joel Sangster en mandolinist/violist Duncan Menzies is met deze plaat namelijk aan zijn debuut toe, al hebben beide heren wel een flink verleden in Americana- en folkmiddens. Ze traden net twee jaar geleden voor het eerst samen voor het voetlicht en deden sindsdien zowat elke club van het Verenigd Koninkrijk aan, wat natuurlijk hun podiumvastheid en de kwaliteit van de live-act serieus vooruit hielp.

Midden vorig jaar waren ze klaar met het schrijven van de elf songs, die dit debuut rijk is en ze trokken naar de States, meer bepaald naar de legendarische Bear Creek Studios in Woodinville, WA, waar ze onder leiding van de al even veelgeprezen Ryan Hadlock (zie The Lumineers of Brandi Carlile, Vance Joy…) en met inbreng van gerenommeerde gasten als Orville Johnson (heel lang niks van gehoord), Keith Lowe (zie Kelly Joe Phelps, Bill Frisell, Jim Byrnes, Laura Veirs….) en Taylor Carroll (zie ook al Vance Joy e.a.) op respectievelijk dobro, bas en drums dus deze plaat opnamen.

Het resultaat van die werkzaamheden is een heel fijne akoestische plaat, waar de duetzang van de heren, refereert aan wat The Proclaimers doen of deden, maar net zo goed, denk je aan The Punch Brothers of Milk Carton Kids. De melodieën zitten dus op de kruising van country, Old Time Music en folk, waarbij nu eens de fiddle de hoofdrol toebedeeld krijgt, dan weer de zang voorop staat en een derde keer de gitaar zich in de kijker mag spelen. Alles samen geeft dit zo’n 36 minuten heel verfijnd muzikaal plezier: de heren stonden duidelijk niet enkel te werken in de studio, maar ze amuseerden zich daar ook. Of dit op grotere schaal gaat werken, weet ik niet te voorspellen, maar de plaat doet dat wel: ze is licht verteerbaar, handelt over de gewone dingen des levens als liefde, hoop, spijt, verlangen en melancholie en biedt dus voldoende ingangen om elke luisteraar bij de lurven te vatten. Tel daarbij de heel knappe productie, de ragfijne arrangementen en de geweldige samenzang en je krijgt een product dat zeer zeker een bepaald niche-publiek zal kunnen aanspreken.

Het bijgaande clipje leidt u naar “Hung Up Alone”, een van de twee vooruitgestuurde singles (naast “Fly”, dat u ook makkelijk kan vinden op YoutuBe”) en geeft een mooi idee van waar dit duo voor staat. Eind april zijn ze voor een aantal concerten in de buurt en ik mag u van harte aanbevelen daar eens naar te gaan kijken: ik ben er vrij zeker van dat u een heel fijne avond zal beleven. Echter: om het grotere publiek te bereiken, zal ook de radio moeten meewillen en of dat zal gebeuren, daar heb ik dan weer enige twijfels bij, al hoop ik van harte dat ik me vergis: dit is namelijk een heel mooie, intieme, “kleine” plaat, die een perfect antidotum kan zijn in de ratrace van alledag van alledag.

(Dani Heyvaert)